بحث و تبادل نظردر مورد نیروگاه هسته ای

نیروگاه های هسته ای در جهان بیش از  ۴۰۰۰۰۰ تن زباله تولید کرده اند که باید صدها هزار سال در محلی امن و ضد اشعه ذخیره شوند.

فقط چهار کشور برای زباله های رادیواکتیو خود برنامه دارند.

نیروگاه های هسته ای در جهان بیش از  ۴۰۰۰۰۰ تن زباله تولید کرده اند که باید صدها هزار سال در محلی امن و ضد اشعه ذخیره شوند.  TT گزارش می دهد، تاکنون فقط چهار کشور ازبیش از سی کشور هسته ای جهان، برنامه های مشخصی برای نگهداری زباله هسته ای دارند.

سوئد و فنلاند کشورهایی هستند که بیشترین پیشرفت را داشته اند. اما حتی فنلاند نیز که به پیشرفت قابل توجه ای رسیده است، مجوز نهایی برای شروع نگهداری امن را ندارد.

یوهان اسواهان  Johan Swahn ، رییس دبیرخانه سازمان های محیط زیست در امور بازرسی زباله های اتمی می گوید: « در مورد راه حل برای مسئله محیط زیست و آب و هوا پیرامون انرژی هسته ای صحبت های زیادی شده است، اما من فکر می کنم مسئله زباله هنوز به طور کامل حل نشده است.»

 

سرنوشت همچنان حل نشده انرژی هسته ای

نیروگاه های هسته ای جهان تاکنون بیش از ۴۰۰۰۰۰ تن زباله بسیار فعال تولید کرده اند که باید صدها هزار سال در محل ضد اشعه ذخیره شود.

بیورن دورستورپ  Björn Dverstorp ، سرپرست دبیرخانه بین المللی سازمان ایمنی در برابر پرتو های خطرناک به TT می گوید: « سوئد و فنلاند کشورهایی هستند که در زمینه ساخت مخزن نهایی بیشترین پیشرفت را دارند. فرانسه و سوئیس در حال توسعه راه حل های مشابهی هستند. بطور کلی هیچ پیشرفت ملموس تری در سطح جهان وجود ندارد.»

از بیش از سی کشور هسته ای جهان، چهار کشور تاکنون برنامه های دقیقتری را در مورد چگونگی و محل دفن سوخت هسته ای مصرف شده تهیه کرده اند. اما حتی در فنلاند، که به نزدیکترین مرحله رسیده است، مجوز نهایی برای شروع کار برای دفن زباله وجود ندارد. مسائل امنیتی هنوز باقی مانده است که باید به آن ها پرداخته شود.

یوهان اسواهان رییس دبیرخانه سازمان های محیط زیست در امور بازرسی زباله های اتمی

می گوید: « در مورد راه حل برای مسئله محیط زیست و آب و هوا پیرامون انرژی هسته ای صحبت های زیادی شده است، اما من فکر می کنم مسئله زباله هنوز به طور کامل حل نشده است.»

با این حال  سازمان بین المللی هسته ای  معتقد است که این مسئله از نظر فنی قابل حل می باشد.  پس از بحث و رد راه حل هایی از قبیل این که زباله ها می توانند به دریا ریخته شوند، به فضا پرتاب شوند، در توده های یخی ذوب شوند، در واقع همه  این راه حل ها بدین معنی است که زباله ها باید در یک گودال متراکم و پایدار نگهداری شوند.

 

روشی که فنلاند و سوئد روی آن سرمایه گذاری می کنند KBS-3 نام دارد و توسط شرکت مدیریت سوخت هسته ای سوئد SKB  ساخته شده است.  این روش شامل قرار دادن زباله ها در کپسول های چدنی و ​​مسی است که سپس در حفره هایی به عمق ۵۰۰ متر در عمق زمین قرار می گیرند و با سیمان (بتون) پوشیده می شوند. بتون باید از کپسول ها در برابر حرکات جزئی زمین محافظت کرده و از پوسیدگی  فلز مس جلوگیری کند.

 

نگرانی از پوسیدگی

سئوال در مورد ‌پوسیدگی و زنگ زدگی به یک موضوع بحث برانگیز تبدیل شده است.  SKB از سال ۱۹۹۶ آزمایشاتی را با بسته های آزمایشی مس و سیمان(بتن)در عمق تقریباً ۵۰۰ متری زمین در آزمایشگاه Äspö HRL  خارج از Oskarshamn آغاز نمود. بسته هایی که تاکنون مورد آزمایش قرار گرفته اند بیش از آنچه که انتظار می رفت، مورد پوسیدگی قرار گرفته اند. آخرین بررسی در پائیز امسال پوسیدگی بیش از انتظاری رانشان می داد. طبق بررسی SKB  این ممکن است به این دلیل باشد که محیط به اندازه کافی عاری از اکسیژن نبوده است.

 

 پژوهشگران نظری انتقادی دارند

پیتر سزاکلوس Peter Szakálos  پژوهشگر زنگ زدگی و پوسیدگی  در انستیتوی تکنولوژی سلطنتی KTH  در استکهلم  می گوید: « مطالعات زیادی وجود دارد که نشان می دهد که این نوع محیط با آب زیرزمین، به سرعت فاقد اکسیژن می شود، بنابراین احتمالی که SKB ارائه می دهد وجود ندارد. باید در این زمینه بررسی های بیشتری شود.»

اداره ایمنی پرتو رادیو اکتیو سوئد، که وظیفه ارزیابی مداوم آزمایشات را دارد ، اوایل ماه مارس نظر خود را به دولت ارائه خواهد داد.

 

 اعتراضات محلی

یکی از موانع واقعاً بزرگ کشورهایی که هنوز در برنامه های خود برای مخزن نهایی به نتیجه نرسیده اند، علاوه بر سئوالات فنی ، توجه به نگرانی های مردم محلی است. ایده زندگی درکنار زباله های هسته ای برای مردم محل ترسناک تلقی می شود. مهم نیست که ذخیره سازی درعمل چقدر ایمن است.  به عنوان مثال، درانگلستان، کانادا، اسپانیا و آلمان، پس از جستجوی مکانی برای دفع زباله های هسته ای، در پی اعتراضات شدید محلی، مجبور به بازگشت به نقطه اول شدند.

بیورن دورشتوپ  Björn Dverstorp  دراداره ایمنی پرتو رادیو اکتیو سوئد می گوید: « مقبولیت عمومی در بسیاری از کشورها مسئله ای مهم بوده است. به این معنی که آن ها مجبورشده اند کاررا ازابتدا شروع کنند. شما باید مردم و سازمان های ذینفع را با خود همراه کنید تا بتوان پروژه را به پیش برد.»

 

 درانتظار محل

تعدادی از کشورها مانند هلند تصمیم گرفته اند که پسمانده ها  را حداقل برای ۱۰۰ سال دیگر در انبارهای میانی زمین بگذارند  و منتظر دانش بیشتری در مورد چگونگی ایمنی نگهداری زباله ها باشند. امید براین است که راکتورهای انرژی هسته ای به اصطلاح نسل چهارم، بتوانند قسمت زیادی از انرژی را که هنوز در سوخت باقی مانده است بسوزانند. در این حالت لازم نیست که آخرین پس مانده هایی را که فاقد اشعه اتمی می باشند، با فناوری مشکل و پیچیده دفن کنیم.

یوهان اسواهان می گوید: « مسئله زباله های هسته ای از بدو‌ پیدایش انرژی هسته ای وجود داشته است.   برای این معضل از ۷۰ سال پیش کار شده است . واقعیت نشان می دهد یافتن یک راه حل قابل قبول چقدر دشوار است.»

 نگهداری نهایی پسمانده های بسیار فعال در سوئد

سوخته هسته ای مصرف شده، تا ۰۰۰ ۱۰۰ سال  دارای  تابش رادیواکتیو بسیار خطرناکی می باشد. طبق قانون فعالیت های هسته ای، هر شرکتی که در سوئد انرژی هسته ای تولید کند موظف است از پسمانده های رادیواکتیو باقی مانده مراقبت کند. از این رو شرکت های انرژی هسته ای در دهه ۱۹۷۰، شرکت مدیریت سوخت هسته ای سوئد SKB را تشکیل دادند، که  ماموریت ارائه روشی جهت  ذخیره سازی سوخت هسته ای مصرف شده را به عهده داشته باشد.

در سال ۱۹۸۳ روش KBS-3 ارائه شد که شامل قراردادن زباله ها درکپسول های چدنی و ​​مسی برای انتقال به یک سیستم ۵۰۰ متری درون تونل های حفاری شده زیر کوه است، که روی آن را با سیمان ( بنتونیت ) می پوشانند.

فوشمارک  Forsmark  داری تاسیساتی برای کپسول سازی در Oskarshamn می باشد.

SKB از سال ۲۰۱۵  مجاز است ظرفیت ذخیره سازی میانی سوخت هسته ای مصرف شده  در Oskarshamn را از ۸۰۰۰  به ۱۱۰۰۰ تن افزایش دهد.  در سال ۲۰۱۸  اداره ایمنی پرتو رادیو اکتیو  سوئد برنامه های SKB را تأیید کرد. سوم اکتبر ۲۰۲۰  شهرداری اوسترهام با نگهداری نهایی در Forsmark موافقت کرد.

اکنون دولت برای تأیید نگهداری نهایی در فوشمارکForsmark  ضمن در نظر گرفتن قانون تکنیک انرژی هسته ای و قانون ایمنی محیط زیست  در حال بر رسی می باشد.